آفت‌کش‌ها | نگین تجارت پیام
انسان‌ها و آفت‌ها به‌طور پیوسته بر سر غذا و پناهگاهی برای زندگی باهم در ستیزند؛ در سطح جهان حشرات به‌تنهایی حدود ۱۴ درصد محصولات را مصرف می‌کنند. حشرات، ناقل بیماری‌های نکبت‌بار مختلفی هستند که مالاریا، تب زرد، تیفوس و طاعون معدودی از آن‌ها هستند. برای آنکه جمعیت کنونی انسان‌ها بتواند ادامه حیات دهد، باید از آفت‌کش‌ها استفاده کرد و همواره باید به دنبال ساخت انواع جدیدتری از آن‌ها بود. هنگامی‌که از حشره‌کش‌ها در سطح گسترده‌ای استفاده شود تمام حشرات به‌جز معدودی از انواع محلی نابود می‌شوند، اما این بازماندگان مقاوم‌ترین انواع در برابر عوامل کشنده خواهند بود. پس از گذشت چندین نسل، ازاین‌گونه حشراتی پدید می‌آیند که به شکل فزاینده‌ای در برابر عوامل کشنده مقاومت یافته‌اند. سرانجام، ممکن است این حشرات در برابر عوامل کشنده کاملاً مقاوم شوند.
بدون استفاده از آفت‌کش‌ها، ما از گرسنگی جان‌خواهیم سپرد. استفاده از آفت‌کش‌ها گامی مهم در حفظ منابع و افزایش بهره‌وری خاک کشاورزی است.
اکنون ثبت تمام حشره‌کش‌ها در سازمان حفاظت محیط‌زیست الزامی است. کارشناسان به‌طور پیوسته مشغول بررسی و بازبینی خطرات بالقوه مواد شیمیایی برای سلامت عمومی و زندگی وحوش هستند و این خطرات را باارزش اثبات‌شده آن‌ها در کشاورزی مقایسه می‌کنند.
حشره‌کش‌ها
حشره‌کش‌ها عواملی برای نابود کردن حشرات‌اند و عموماً برحسب نحوه عملکردشان طبقه‌بندی می‌شوند:
۱- سم‌های معده‌ای که برای حشراتی کشنده‌اند که آن‌ها را بخورند.
۲- حشره‌کش‌های تماسی به‌سادگی پس از تماس با بدن حشرات آن‌ها را می‌کشند.
۳- مواد ضدعفونی‌کننده دودی که بر سیستم تنفسی حشرات اثر می‌گذارند.
طبقه‌بندی حشره‌کش‌ها برحسب روش عملکرد
|
سم‌های معده‌ای |
حشره‌کش‌های تماسی |
قارچ‌کش‌ها |
|
د.د.ت هپتاکلر دیلدریان کارباریل گوتیون تری کلروفون |
د.د.ت نیکوتین سولفات پیرترینها پاراتیون رانتون مالاتیون و سایر فسفاتها کارباریل و سایر کارباماتها سوین |
هیدروژن سیانید پارا-دی کلروبنزن نیکوتین نفتالین اتیلن اکسید اتیلن دی کلرید متیل برمید |
برخلاف این حشره‌کش‌های معمولی، از سموم جذبی، هم برای گیاهان و هم برای حیوانات استفاده می‌شود و سبب سمی شدن میزبان برای حشرات به‌ویژه انواع مکنده که نابودی آن‌ها دشوار است، می‌شود.
رهیافت دیگر استفاده از هورمون‌هایی است که سبب توسعه ناهنجاری‌ها و سرانجام مرگ حشره می‌شود و کنترل ژنتیکی خوانده می‌شود.
انواع مختلفی از روش‌های کنترل زیست‌شناختی پیشنهادشده‌اند. این کنترل‌ها معمولاً به شکل بیماری‌هایی هستند که حشرات به آن‌ها دچار می‌شوند یا شکارچیان را تشویق به شکار آن‌ها می‌کنند. رها کردن حشرات نر عقیم که پس از جفت‌گیری تخم‌های ناباروری را از خود بر جای می‌گذارند نیز در مورد برخی از آفات مؤثر بوده است. از مواد جذب‌کننده و دفع‌کننده حشرات نیز استفاده‌شده است.
تردیدی نیست که کاهش میزان مصرف و قیمت آفت‌کش و افزایش کارایی آن مطلوب است. درصورتی‌که از آفت‌کش‌ها به شکل مناسب و هشیارانه استفاده شود، مواد ارزان‌تری را می‌توان به کاربرد به‌طوری‌که سرعت افزایش مقاومت میکروارگانیسم‌ها در برابر این عوامل کندتر شود. هدف برنامه مدیریت کامل آفات عبارت است از: تشویق شکارچیان طبیعی به شکار (که اغلب به‌وسیله عاملی که برای نابودی آفت طراحی‌شده است، خود نیز نابود می‌شوند)، تقویت بیماری‌های طبیعی و کنترل مسئله، با استفاده از حداقل مقدار آفت‌کش، با اصلاح هم‌زمان مواد شیمیایی، هورمون‌ها و محیط (رعایت فاصله بین گیاهان، آماده‌سازی خاک، کشت مخلوط گیاهان و غیره)، عوامل ژنتیکی (گونه‌های مقاوم) و بوم‌شناسی (دشمنان طبیعی، شکارچیان، پاتوژنها، رقابت) می‌توان بدون کاهش کارایی، مصرف آفت‌کش را ۵۰ تا ۹۰ درصد کاهش داد. در حال حاضر این زمینه از فعالیت به‌دقت در دست مطالعه است. جستجو به دنبال آفت‌کش‌های انتخابی که حشرات زیان‌آور را می‌کشند اما بر حشرات مفید بی‌تأثیرند، ادامه دارد اما یافتن آن‌ها دشوار است.